احمد اسماعیل، 25 ساله، در سال 2011 از کشور جنگ زده خود فرار کرد و بعداً در دانشگاهی در ایالات متحده آمریکا جای گرفت و سپس به عنوان دانشجوی مبادله با ویزای موقت در سال 2017 به کالج هارلاکستون، گرانتام رفت.
پس از آن بود که پرزیدنت ترامپ ورود همه مسلمانان به ایالات متحده را ممنوع کرد، به این معنی که احمد پس از پایان مدت اقامتش در بریتانیا قادر به بازگشت نبود.
با ثبت نام در خبرنامه صبحگاهی ما، هر روز داستان های بیشتری به صندوق ورودی خود تحویل بگیرید
من نمی دانستم چه کار کنم و جایی برای رفتن نداشتم. احمد می گوید مثل گم شدن در یک کشور خارجی.
به یاد دارم که درخواست پناهندگی به بریتانیا دادم، اما وزارت کشور در ابتدا درخواست من را رد کرد. من نمی توانستم درس بخوانم، نمی توانستم مسافرت کنم یا کار کنم و فقط یادم می آید که احساس درماندگی می کردم. من کاملاً تنها بودم و چون سوریه در حال جنگ بود، حتی کشوری برای رفتن نداشتم.»
احمد قبل از پیوستن به دانشگاه ساسکس برای تحصیل در رشته حقوق در سال 2018، علیه وزارت کشور استیناف کرد و پیروز شد.
بیشتر بخوانید: داستان پناهنده سوری به صورت نصب به برایتون می آید
او گفت: “خوشبختانه، قوانین را مطالعه کردم و چیزی را که در حین کار داوطلبانه در صلیب سرخ بریتانیا یاد گرفتم به یاد آوردم و به تصمیم خود اعتراض کردم که خوشبختانه برنده شدم.”
این یک آرامش بزرگ برای من بود و احساس می کردم زندگی جدیدی به من داده شده است.
احمد اکنون در Barings، در منچستر، در بخش نقض داده ها کار می کند و می خواهد به دیگران نشان دهد که چگونه درک قانون می تواند برای مردم در زندگی روزمره آنها مفید باشد.
او گفت: «می‌خواهم از قانون Barings تشکر کنم که به من این فرصت را داد تا بتوانم جاه‌طلبی‌ام را برای وکیل شدن برآورده کنم. این تجربه خودم از سیستم حقوقی است که الهام بخش من برای ورود به این حرفه و کمک به دیگران است.
پس از احراز صلاحیت، می‌خواهم با همکاری با بارینگ‌ها و سازمان‌هایی که از جوامع آسیب‌پذیر و به حاشیه رانده شده حمایت می‌کنند، دسترسی به عدالت را ارتقا دهم.
“من درک می کنم که گروه های خاصی ممکن است با موانع بیشتری برای دسترسی به عدالت روبرو شوند، و من متعهد هستم که از مهارت ها، تخصص و تجربه شخصی خود برای کمک به آنها برای غلبه بر این موانع استفاده کنم.
“من معتقدم که برای من ضروری است که یک مدافع فعال برای حرفه وکالت باشم و به ترویج قوانین و اصلاحاتی که دسترسی به عدالت را ارتقا می دهد و تضمین می کند که سیستم قضایی برای همه شهروندان این ملت عادلانه و عادلانه است، وقف دارم. ”
اما عشق احمد به قانون تنها با یک چیز شکست خورده است: اشتیاق او برای دیدن سوریه پس از زلزله های اخیر.
“سوریه عزیز من همیشه جایگاه ویژه ای در قلب من خواهد داشت و آنچه اخیرا اتفاق افتاده است کاملا ویرانگر است. ای کاش می توانستم برگردم و در تلاش های امدادی کمک کنم.»
«مردم اکنون شروع به دیدن رنج عظیمی می کنند که ملت من تجربه کرده است و نیاز فوری به امداد، اصلاحات و عدالت است. سوریه خیلی قبل از وقوع فاجعه به این کمک نیاز داشت.
11 سال است که کشور در جنگ بوده است. من یکی از خوش شانس‌هایی بودم که بیرون آمدم، اما متأسفانه دوستان زیادی را در درگیری از دست دادم. وقتی تصاویری را در اخبار می بینم، باورش سخت است که آن مکان هایی که قبلا بازی می کردم و قدم می زدم، اکنون زیر آوار است.
“امیدوارم روزی اخبار را روشن کنم و بشنوم “جنگ به پایان رسیده است”.